000			02171nam a2200301 i 4500
500			_aNúmero de rexistro antíguo: 7110
600			_aMateria De Bretaña
651			_a82N-G
856	4	0	_uwww.xerais.es
008			081217s1987 sp j glg
017			_aM 19679-1984
020			_a847507295x
080	1		_a869.9-34"19"
100			_aMéndez Ferrín, X. L _eaut _9687
245		0	_aAmor de Artur. Fría Hortensia _c/ X.L. Méndez Ferrín
250			_a4ª ed
260			_aVigo _b:Edicions Xerais de Galicia _c,1987
300			_a193 p., 2 f _c;12cm
490	0		_aGrandes mestres _v;5
520	3		_aNobre o rostro descomposto, globos de marrón e azur baixo da ollada, Rei Arur, chorou con bagullas de fogo e o xemer encanecíalle de cus os bigodes e a barba. ¡Genebra, Lanzarote! Ela fora a benamada, a única, a gavota do mencer chevento, a pel cegadora de neve ardorosa, a seguranza pétrea dos estados, o azafrán dos xantares de cerimonia, cendal de Persia na gronte queimada dos estíos, noites de brama dos veados beira do pabillón de caza a amatar dos outros brados de amor de bronce señorial entre doseis e peles de londra, e o corpo nu dela a renovarse... Aquel ano a miña curmán Maribel obtivera boas notas nas Carmelitas. Di o que queres que che regalemos, dixéranlle os seus pais. Un tándem, respondera ela sen dubidalo. A Nosa Terra era entón unha illa. O mar rodeábaa por Maceda, por Lovios, por Cortegada, pola Merca. Fría Hortenisia decíamos iso e nos sentabámonos en silencio a carón da lareira, na que ardían vides cun fogo rápido e intenso. No mundo houbera un diovo, e na Nosa Terra ficara isolada polo mar. Outros países eran tamén illas. Antes do dioivo, a Nosa Terra non estaba habitada.
521			_aBAC
650			_aFantasía _9185
650			_aAmor _97840
700			_aQuintana Martelo, M _eill _92723
997			_e3 _dValidado