Ánjel (ou Ángel) María Fernández é un profesor que escribe e un escritor que ensina en institutos de secundaria. Conta, con pesar, humor e tremenda honestidade, o día a día nas aulas, o seu particular trato cos alumnos e co oficio docente. Xornada a xornada, desmenuza as distintas complicacións ás que se enfronta e os desvelos íntimos e contradicións que a profesión e o contacto cos adolescentes provócanlle non só dentro, senón tamén fose do centro escolar.
Hai neste relato cotián violentas discusións con alumnos, conflitos ás veces irresolubles, desencontros, expulsións, pero tamén conversacións entrañables e disparatadas, diálogos intensos e moi divertidos, bromas, expresións de agarimo, amor e odio por un oficio e por todas as persoas que o conforman. Había do verbo para ver non é, por tanto, un libro de ficción, aínda que se faga uso da mesma para ocultar os verdadeiros nomes dos rapaces e dos compañeiros de traballo: Zeta, Zailo e Zoilo, Delicias, o trío Par-Lan-China, a alumna Melapela, Mafalda, Pastora… Estamos por igual ante un exercicio documental e literario, ante unha mostra contundente de vida e ante o seu amuleto protector.